17 Juni
Hedenochtend om circa 08.30 uur vertrokken Sylvia, Jan en Frans vanuit Gulpen voor de eerste etappe van de Basel Tocht van circa 1300km. Ze werden uitgezwaaid door de vrouw van Frans, die ook nog enige foto's maakte, die later op deze site zullen verschijnen. Het weer was goed.
Er werden 140km afgelegd vandaag over zeer geaccidenteerd terrein. Het parcours voerde naar het gehucht Dahnen op ca 4km van Dasburg in Luxemburg. Het was een zware dag voor onze pedaalridders. Het enige incident was een lekke band van Sylvia in Limbourg. Het nachtleven van Dahnen is te verwaarlozen. Er is slechts één klein hotel, waar onze fietsers verblijven.
Morgen gaat het verder naar het zuiden. Het routeplan vindt door hier te klikken. Frans meldt zich morgen weer aan de telefoon en dan ontvangt U de laatste nieuwtjes over deze tocht.
18 Juni
Frans meldt zich in de avond telefonisch keurig op tijd. Hij belt vanuit Frankrijk vanuit een plaatsje dat luistert naar de naam Ketanne sur Canner, gelegen op circa 25 km ten zuiden van de Luxmburgse grens. Ze hebben die dag 125 km afgelegd, waarvan een gedeelte langs de Moezel. Ze hebben onderdak gevonden in een kleinhotel. De sfeer is prima onder onze drie pedaalridders.
19 Juni
Het gaat vandaag richting Strassburg. De etappe is gepland over een afstand van 135 km. Vandaag duiken de eerste echte cols op in het parcours. Er staat een stevige wind. Onderweg worden onze helden overvallen door enkele regenbuien, waarvoor ze tijdig weten te schuilen. De regenjasjes hoeven niet aangetrokken te worden. Het is afzien berop. Sylvia rijdt de straatstenen uit het wegdek. Jan en Frans die klampen aan. Na 135 km wordt het dorpje Sarrebourgh bereikt. Hier zal overnacht worden. Ze hebben een "low budget" hotel weten te vinden, maar dit levert een onvoorziene verrassing op. De automatische hoteldeur weigert open te gaan met de Nederlandse betaalpasjes. Onverrichter zake zoeken ze een ander hotel in het dorp op. Morgen wachten de Vogezen in de Elzas met twee echte zware, lange cols. Frans onderhandelt al met Sylvia of zij niet wat van zijn bagage kan overnemen. Tot nu toe tevergeefs.
20 Juni
Na een tocht van 130 km dwars door de Vogezen zijn onze kloeke fietsers in het oude stadje Colmar aangekomen. Het was de zwaarste dag tot nu toe. Er dienden twee cols te worden bedwongen van circa 800 meter hoogte. Dat betekende eindeloos veel kilometers berop. De ene klim bedroeg 20km. In de dalen heerste een prettige temperatuur van circa 25C, maar bovenop de cols was het slechts 12C. Het regende veel. Frans klimt bewust wat langzamer dan Sylvia en Jan. Ze wachten boven wel op hem. Je moet dan wel goed afspreken waar je op elkaar wacht. Bovenop een klim stond Frans moederziel alleen in de regen. Sylvia en Jan waren nergens te bekennen. Frans wachtte geduldig. Dit werd beloond. Er tufte een auto omhoog, die hem erop attendeerde dat er verderop twee fietsers stonden te schuilen. Het wonderbaarlijke: de man kwam uit Heerlen!!!. In Colmar zijn onze coureurs een oud hotelletje ingedoken. Er bleek alleen een suite beschikbaar. Frans heeft niet verteld wie met wie in het tweepersoonsbed heeft geslapen . Laat dat maar een geheimpje blijven. Morgen gaat het naar Basel over 100km. Het keerpunt is dan alweer bereikt. De tijd vliegt als je fietst.
21 juni
Vandaag hebben onze nijver doortrappende vrienden de stad Basel bereikt. Het keerpunt van de tocht. Het was een makkie van circa 80km met wind in de rug in de brandende zon met 30C. De stad Basel werd verkend en er werd genoten van een welverdiende rust. De beentjes zijn nog steeds goed en de terugweg langs de Rijn wordt een makkie. Frans houdt angstvallig geheim in welk bed hij geslapen heeft in de suite in Colmar. We zullen het wel nooit weten.
22 juni
Dit werd een dag om snel te vergeten. Het weer zat beslist tegen met enorme hoosbuien en onweer. Ons trio was gedwongen om anderhalfuur te schuilen voor de ontketende elementen. De route voerde over 127 vlakke kms langs het druk bevaren Canal d'Alsace. Dit kanaal loopt evenwijdig aan de Rijn. Langs het kanaal loopt een jaagpad bedekt met grind, waar Syl, Frans en Jan bijna de hele dag ongestoord konden fietsten zonder stoplichten, kruisingen, enz. De wind werkte echter niet mee. Uiteindelijk werd Ottersheim bereikt in de buurt van Strassburg. Hier werd een oud hotelltje gevonden om te overnachten. Het hotel heeft geen suites.
23 juni
Vanuit Ottersheim voert de tocht vandaag richtig Karlsruhe. Het is prachtig warm weer en de wind blaast in het voordeel. We volgen nu de westelijke oever van de Rijn over prima asfaltwegen. Het schiet op deze manier lekker op. Na 160km bereiken we een dorp in de omgeving van Speyer. We vinden een keurig hotel, dat echter een te groot gat slaat in onze beurs. We besluiten verder te rijden naar een volgend dorp. Daar zit alles vol. Het is in Duitsland vandaag Fronleichnam, een vrije dag waarop veel mensen een lang week-end nemen. We krijgen overal het advies om terug te rijden naar het vorige dorp. En jawel, daar landen we uiteindelijk in het hotel, dat we te duur vonden. Gelukkig werkt Sylvia bij een bank en zal ze een gunstig krediet voor ons regelen. Morgen volgen we de Rijn verder stroomafwaarts richting Koeningswinter.
24 juni
Na 140km langs de Rijn bereiken onze bikkels de stad Bingen. Aan de overzijde van de Rijn ligt het overbekende Ruesselsheim met de net zo bekende Drosselgasse. Wie van wijn en drukte houdt, moet er maar eens een dagje doorbrengen. Aan de overzijde van de Rijn staat ook een typisch Duits standbeeld, de "Wacht am Rhein". Aan onze vrienden gaat dit stukje Duitse kultuur echter voorbij. Ze blijven in Bingen na een inspannende dag.
Het probleem zat vandaag in de kwaliteit van het fietspad langs de Rijn. Prachtig breed, maar zeer slecht onderhouden. De hele dag moet er gelaveerd worden langs kuilen, gaten, scheuren, boomwortels, enz. Dit is geen aanrader. Sylvia let even niet op en tuimelt met vrouwelijke elegantie in het gras naast het fietspad. Haar twee galante begeleiders vechten om de eer om Sylvia overeind te helpen. Tja, dat krijg je als je met twee mannen in een Franse suite slaapt. Sylvia blijkt overigens ongeschonden evenals haar fiets en bagage. We noteren 1 punt voor Syl in het Tuimelklassement. Morgen voert de tocht naar Koeningswinter langs de beroemde Lorelei. Heren houdt Uw stuur goed vast als U de Lorelei passeert en blijf letten op de weg. Nog twee dagen trappen en de pret zit erop.
25 juni
Vandaag passeerden onze wielrijders de beroemde rots de Lorelei aan de Rijn. Tijd voor enige bezorgdheid of Frans en Jan de verlokkende zang van de waternimpf op de rots zouden weten te weerstaan of pardoes de Rijn in zouden rijden om door de verraderlijke maalstroom verzwolgen te worden in diens diepten. In het gezelschap van Sylvia verzamelden ze al hun moed en namen plaats op een terrasje in St Goar recht tegenover de rots. Ze tuurden en tuurden omhoog, maar kregen helaas geen glimp te zien van de nimpf, die met haar betoverende stem wonderschone melodieën zingt, die iedere fietstoerist die ze hoort beheksen.
Met de nimpf van de Lorelei dringt zich een andere interessante vraag op. Frans en Jan zitten al dagen urenlang op hun smalle en keiharde zadels in het bevallige gezelschap van Sylvia. Bannen deze zadels al hun erotische gedachten uit? Frans gaf gisteren het verlossende antwoord met de opmerking: "We hebben onze regenjasjes niet aangehad vandaag!". Zo hoort het ook.
Frans was toch wel onder de indruk van de Lorelei legende. Later op de dag remde Jan voor een dwarsgoot in het fietspad en Fransreed achterop hem. Er werd niet getuimeld en de schade bleef beperkt tot een verbogen spatbord.
De tocht voerde deze dag over 140km van Bingen naar Koenigswinter. Dit is het mooiste deel van het Rijndal met al de burchten. Ze passeerden bekende plaatsen als Boppard, Linz en Remagen. Het miezelde driekwart van de dag. Het was de laatste vlakke rit. Morgen wordt de doorsteek naar Aachen gemaakt met de nodige hellingen.
Sylvia zal ongetwijfeld morgen het bergklassement winnen. Ze klapwiekt moeiteloos naar boven op de hellingen. Niet zo vreemd als je weet, dat ze een bij een bank werkt. Daar willen ze altijd omhoog, met de hyptheekrente, de beurskoersen en de bonussen.
26 juni
Onze matadoren van het smalle zadel hebben vandaag gezond en wel de tocht Heerlen-Basel v.v volbracht. De laatste dag was echter niet voor de poes. Met de slaap nog in de ogen moest hedenochtend na 2 km reeds de Drachenfels beklommen worden met een stijgingspercentage tot 10%. Sylvia vlinderde naar boven,maar de stramme knoken van Frans hadden toch meer moeite met dit soort inspanningen direct na het vertrek. Na het oversteken van de Rijn met een pontje roken onze pedaalridders toch langzamerhand de stal. Via Rheinbach, Euskirchen, Dueren en Eschweiler kwam het bekende bronsgroene eikenhout in zicht na circa 120km. Bij Bocholt scheiden zich de wegen van ons drietal.
We maken een diepe buiging voor de geleverde prestatie. Chapeau! Zonder rustdag werd er ruim 1300km afgelegd door regen, weer en wind over soms zeer geaccidenteerd terrein.
