De bezemwagen wordt geinspecteerd
Heerlen
– Clervaux – Heerlen 310 km.
17/18 september 2011
Op
zaterdag 17 sept. verzamelen zich, al of niet gebracht door echtgenote
c.q. vriendin,
bij v.d. Valk de volgende leden; Jac Piosik, Jan Maar, Peter
Frijns,
Henk van ’t Hoff, Andre Wiersma, Biagio
Olivieri, Henk Queis en Peter Coenen.
Deze laatste heeft zijn bedrijfsbus met chauffeur beschikbaar gesteld
om
ons te begeleiden. Peter heeft zijn zoon nog daar aan toegevoegd om de
chauffeur
wat gezelschap te bieden. Peter Frijns heeft de bus nog gedeeltelijk
gevuld met
sportdrank, gesponsord door zijn baas.
De voorzitter is ook aanwezig om een paar foto’s te maken en iedereen een fijne rit toe te wensen.
Om 8.30 uur gaat de groep op weg. De zon schijnt en het is prettig weer om te fietsen. In Gulpen kom ik bij de groep zodat we met 9 fietsers compleet zijn.
Vol goede moed rijden we via Reymerstok en La Planck richting Henri Chapelle. Daar is de weg afgesloten, maar eigenwijs als fietsers zijn rijden we daar toch door. We krijgen een stuk van ongeveer 2 kilometer waar het asfalt weggehaald is en we ons een weg moeten banen tussen dikke keien en scherpe stenen door. Bij de Amerikaanse begraafplaats geeft de voorband van Peter Frijns met een luide knal de geest. Als die bijna gerepareerd is merkt Peter Coenen dat de voorband van zijn fiets ook lek is. Bij het oppompen van de band van Peter Frijns knalt die weer uit mekaar.
Banden moordenaar
Als
we weer een stuk verder
over de keienweg rijde heeft Peter Coenen weer lek. Met de
bus wordt hij
naar het einde van dat slechte stuk weg gereden en daar wordt de band
gerepareerd.
Voorbij Limbourg krijgen we de eerste serieuze beklimming, die menigeen van ons ontzag inboezemt. Anderen knallen hier als jonge honden omhoog.
Na een paar moeilijke beklimmingen rijden we via Francorchamps naar Stavelot. Hier krijgen we nog de steile en gevaarlijke afdaling van de Haute Levee. Om 13.00 uur zijn we op de eerste pauze. De koffie en vlaai gaan er als koek in. Dat smaakt nog beter als Peter Coenen zegt dat hij alles zal betalen.
Ravitailleren in Stavelot
Nog steeds in een lekker zonnetje volgen we de “Sommez Ambleve”. Een prachtig uitzicht over de Ardennen valt ons ten deel. Over mooie rustige wegen rijden we via Lodomez, Beaumont, Recht en Poteau naar Hinderhausen. Na dit dorp staat ons nog een zware beklimming te wachten en dan via een mooie afdaling naar Burg Reuland, waar de 2e pauze is.
Om
16.00 uur vertrekken we hier weer voor de laatste 40
kilometer naar Clervaux. Na
een flinke
beklimming rijden we bij Lutzkampen over de Duitse grens, om bij
Dasburg dat
land weer te verlaten en Luxemburg binnen te rijden. Jac krijgt het moeilijk, maar
hij weet wat
afzien is. Peter heeft niet zo veel getraind en krijgt nu de rekening
gepresenteerd. Met een handje hulp van zijn eigen bus komt hij ook
boven.
Om 17.45 uur komen we in Clervaux aan. Jan regelt de kamers en maakt de kamerindeling en al vlug zijn we op onze kamers. Veel tijd hebben we niet want om 19.00 uur is het diner.
Koolhydraten stapelen
Dat smaakt best maar duurt wel erg lang. Daarna nog even een wandeling door het dorp waar enkelen nog een afzakkertje nemen. Om 23.30 uur is iedereen op zijn kamer.
Zondag 18 sept.
Waar
is de bambix?
Het heeft vannacht lang geregend maar als we opstaan is het droog. Maar als we om 7.30 uur aan het< uitstekend, ontbijt zitten regent het werkelijk pijpenstelen. Het idee wordt al geopperd om Peter 3 keer met de bus te laten rijden, om ons allemaal thuis te krijgen. Maar Henk Queis zegt dat we toch zeker geen mietjes zijn. Henk van ’t Hoff stelt voor om een half uur later te gaan. Maar Jan Maar zegt Half 9 is half 9. Maar als we vertrekken is het toch 9.00 uur en heeft Henk zijn zin gekregen. Het regent niet meer, maar het is wel behoorlijk fris.
Messieurs les coureurs, au depart!
Langs de rivier de “Woltz” rijden we naar Weiswampach. Heerlijk rustig is het hier met wat half verlaten campings langs de rivier. Hierboven hebben we een prachtig uitzicht over de Luxemburgse heuvels. Hier en daar ziet men in de verte de zon op het landschap schijnen.
Via een steile gevaarlijke afdaling, Want de wegen zijn kletsnat, komen we in Ouren. We volgen nu het riviertje de Our tot vlak bij Burg Reuland. Daar slaan we rechtsaf naar Steffeshausen. Voorbij Auel krijgen we nog een zware beklimming tot aan de autosnelweg. Dan een afdaling naar Steinebrück. Ook hier weer mooie rustige wegen. Bij Schönberg komen we weer op de grote weg. Die volgen we tot bij Andler en daar linksaf gaan en meteen een lange zware beklimming voor de kiezen krijgen. Jac krijgt het weer moeilijk, maar wordt door Peter Frijns, Henk van ’t Hoff en Biagio een handje geholpen en Peter Coenen maakt af en toe gebruik van zijn bus. Boven is het koud en de volgende afdaling maakt het nog kouder. Hier is het maar 11° en als we in Bütgenbach komen zijn we blij dat het warm is in de Italiaans ijssalon waar we pauze hebben. Biagio kan zijn moedertaal weer gebruiken met de Italiaanse bedienster in de zaak. Ook hier trekt Peter Coenen weer de beurs.
Kou
lijden in de Ardennen
Als we buiten
komen vallen er een paar druppels regen en kijken we bedenkelijk naar
boven.
Maar gelukkig is het zo weer voorbij.
Via Robertville
en Sourbrodt komen we op de
Botrang, met 694 meter het hoogste punt van Belgie. Na de Baraque Michel krijgen we een lange
afdaling naar Jalhay.
Hier staat de vrouw/vriendin van Henk van ’t Hoff ons te
fotograferen.
In Limbourg maken we onze laatste pauze. De overtollige kledingstukken worden uitgetrokken, want de temperatuur is flink omhoog gegaan.
Nog een flinke
beklimming , waar Biagio nog een keer lek rijdt, en dan de lange mooie
afdaling
naar Teuven en bij Slenaken zijn we weer in Nederland. We krijgen nog
een paar
druppels regen, maar tegen 17.30 uur is iedereen weer thuis.
Zowaar een mooie
rit met een heel mooie gezellige groep. Jammer van 5 lekke banden, maar
dat
hoort ook bij het fietsen.
Peter Coenen bedanken voor het sponseren van de bus, de chauffeur en de dranken in het hotel en onderweg. Peter Frijns bedanken we voor de sportdrank.
